Jako nowy doustny lek przeciwzakrzepowy, rywaroksaban jest szeroko stosowany w zapobieganiu i leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz w zapobieganiu udarom mózgu w migotaniu przedsionków niezastawkowych.Aby rozsądniej stosować riwaroksaban, powinieneś znać przynajmniej te 3 punkty.
I. Różnica między rywaroksabanem a innymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi Obecnie powszechnie stosowanymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi są warfaryna, dabigatran, rywaroksaban i tak dalej.Wśród nich dabigatran i rywaroksaban nazywane są nowymi doustnymi antykoagulantami (NOAC).Warfaryna wywiera głównie działanie przeciwzakrzepowe poprzez hamowanie syntezy czynników krzepnięcia II (protrombiny), VII, IX i X. Warfaryna nie ma wpływu na syntetyzowane czynniki krzepnięcia i dlatego działa powoli.Dabigatran, głównie poprzez bezpośrednie hamowanie aktywności trombiny (protrombiny IIa), wywiera działanie przeciwzakrzepowe.Rywaroksaban, głównie poprzez hamowanie aktywności czynnika krzepnięcia Xa, a tym samym zmniejszenie wytwarzania trombiny (czynnika krzepnięcia IIa) w celu wywierania efektu przeciwzakrzepowego, nie wpływa na aktywność już wytworzonej trombiny, a zatem ma niewielki wpływ na fizjologiczną funkcję hemostazy.
2. Kliniczne objawy uszkodzenia śródbłonka naczyniowego rywaroksabanem, spowolnienie przepływu krwi, nadkrzepliwość krwi i inne czynniki mogą wywołać zakrzepicę.U niektórych pacjentów ortopedycznych operacja wymiany stawu biodrowego lub kolanowego jest bardzo udana, ale nagle umierają oni, gdy wstają z łóżka kilka dni po operacji.Jest tak prawdopodobnie dlatego, że pacjent po operacji rozwinął zakrzepicę żył głębokich i zmarł z powodu zatorowości płucnej spowodowanej przemieszczeniem skrzepliny.Riwaroksaban został zatwierdzony do stosowania u dorosłych pacjentów poddawanych operacji wymiany stawu biodrowego lub kolanowego w celu zapobiegania zakrzepicy żylnej (VTE);oraz w leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) u dorosłych w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu ZŻG i zatorowości płucnej (ZP) po ostrej ZŻG.Migotanie przedsionków jest częstą arytmią serca z częstością występowania do 10% u osób w wieku powyżej 75 lat.Pacjenci z migotaniem przedsionków mają tendencję do zatrzymywania się krwi w przedsionkach i tworzenia skrzepów, które mogą się przemieszczać i prowadzić do udarów.Riwaroksaban został zatwierdzony i zalecany dla dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków w celu zmniejszenia ryzyka udaru i zatorowości systemowej.Skuteczność rywaroksabanu nie jest gorsza niż warfaryny, częstość występowania krwotoków śródczaszkowych jest mniejsza niż warfaryny, nie jest wymagane rutynowe monitorowanie intensywności leczenia przeciwzakrzepowego itp.
3. Działanie przeciwzakrzepowe rywaroksabanu jest przewidywalne, z szerokim oknem terapeutycznym, brakiem kumulacji po wielokrotnych dawkach i niewielką liczbą interakcji z lekami i pokarmem, dlatego rutynowe monitorowanie krzepnięcia nie jest konieczne.W szczególnych przypadkach, takich jak podejrzenie przedawkowania, poważne krwawienia, nagły zabieg chirurgiczny, wystąpienie zdarzeń zakrzepowo-zatorowych lub podejrzenie słabej podatności, wymagane jest oznaczenie czasu protrombinowego (PT) lub oznaczenie aktywności przeciw czynnikowi Xa.Wskazówki: Rywaroksaban jest metabolizowany głównie przez CYP3A4, który jest substratem białka transportowego P-glikoproteiny (P-gp).Dlatego rywaroksabanu nie należy stosować w skojarzeniu z itrakonazolem, worykonazolem i pozakonazolem.